Dag van de Arbeid: Oproep voor een Nationaal Leefloon
In een land waar miljoenen mensen werken om te overleven, is het eisen van een nationaal leefloon noodzakelijk om de vicieuze cirkel van armoede te doorbreken!
CPDG persverklaring, Manila, 1 mei 2025
Fotocredit: Kilusang Mayo Uno (KMU) - 1 mei beweging
Staafdiagramcredit: Onderzoeksinstituut IBON ‘Nationale Lonen- en Productiviteitscommissie’
De Nederlands-Filipijnse Solidariteitsbeweging informeert u graag over de oproep van de Filipijnse arbeiders voor een nationaal leefloon per dag van 1.200,00 peso. Deze eis is noodzakelijk gezien de stijgende kosten van levensonderhoud en de aanhoudende armoede van miljoenen Filipijnse arbeiders en hun families.
Volgens Onderzoeksinstituut IBON bedraagt in Metro Manila het minimumloon 645,00 peso’s. Dit dekt slechts 53% van de uitgaven van een gezin van vijf voor hun basisbehoeften. In de overige gebieden is het minimumloon 470,00 peso’s, dat is 755,00 peso’s minder dan het door IBON vastgestelde noodzakelijke minimum loon van 1.225,00 peso. Dit onderstreept de zorg van werknemers, aangezien de kosten van levensonderhoud blijven stijgen door de aanhoudende inflatie.
De VN-Commissie voor Economische, Sociale en Culturele Rechten (ESCR) herhaalt de geldigheid van de oproep voor een nationaal leefloon. Dit waren de afsluitende opmerkingen na hun beoordeling van de naleving van het Internationaal Verdrag inzake ESCR door de Filipijnen in maart 2025.
De ESCR-evaluatie toonde aan dat de minimumlonen ver onder de armoedegrens van 2018 liggen. De commissie merkte op dat de Filipijnse overheid niet de nodige stappen heeft ondernomen om ervoor te zorgen dat de lonen regelmatig worden aangepast aan de kosten van levensonderhoud; en werkgevers te houden aan de naleving daarvan.
De VN-Commissie ESCR geeft de Filipijnse regering twee jaar de tijd om de aanhoudende armoede aan te pakken en wetgeving voor een nationaal leefloon in te voeren. "Maar de werknemers kunnen niet nog twee jaar wachten. De oproep voor een leefbaar loon is dringend. De voortdurende weigering van het invoeren van een nationaal leefloon door de overheid is een grove schending van de mensenrechten van miljoenen Filipino's," stelt Rochelle Porras - hoofd van de internationale afdeling van het Oecumenisch Instituut voor Arbeidseducatie en Onderzoek (EILER) en vicevoorzitter van de Raad voor Ontwikkeling van- en Bestuur door Mensen (CPDG).
"In een land waar miljoenen mensen werken om te overleven, is het eisen van een leefloon legitiem en een noodzakelijke strijd om de vicieuze cirkel van armoede te doorbreken," besluit Porras.
