Uitdagingen voor de volgende regering in de Filippijnen

In mei zijn de presidentsverkiezingen. Zal op economisch vlak de vicieuze cirkel van ongelijkheid, armoede en onderontwikkeling door de volgende regering worden doorbroken?

In Azië was de Filippijnen in 1980 de 6e grootste economie met het 7e hoogste bruto nationaal  product (BNP) per hoofd van de bevolking, maar is nu gedaald tot slechts de 9e grootste economie met het 14e hoogste BNP per hoofd van de bevolking vandaag. Dit zijn duidelijk tekenen van achterblijven. De economie is zo ontwricht - kan het nog worden gerepareerd?

Er is veel armoede door decennia van neoliberaal globaliseringsbeleid. Dit beleid heeft de binnenlandse landbouw en industrie zwakker gemaakt dan ooit. Terwijl juist deze productiesectoren van vitaal belang zijn voor het creëren van banen en verhogen van inkomens. Het maandelijkse inkomen van ca 18 miljoen (= 80%) van de Filippijnse gezinnen, in inkomensgroepen verdeeld van 7,6,  8,4 en  2,9 miljoen gezinnen, is respectievelijk €820, €410 en €205 of minder (zie grafiek). Deze gezinnen hebben een chronische achterstand in een of meer basisbehoeften zoals gebrek aan onderwijs, onvoldoende voeding, slechte huisvesting, gebrek aan schoon water, sanitair en elektriciteit en gebrek aan bezittingen.

Er is veel armoede door de extreme economische ongelijkheid en de machtsconcentratie bij de kleine elite. Tussen 2006 en 2018 was de gecombineerde rijkdom van de 40 rijkste Filippino's bijna vervijfvoudigd en die van de armste 70% van de gezinnen met slechts 53% toegenomen. De rijkdom van de kleine, rijke elite vertaalt zich gemakkelijk in politieke macht. Het kan niet louter toeval zijn dat drie (zie grafische afbeelding) van de tien rijkste Filippino’s verbonden zijn aan drie van de vijf grootste politieke partijen, de Nationalistische Partij (NP), de Nationalistische Volkspartij (NPC) en de Nationale Eenheidspartij (NUP). De elite heeft zowel op economisch als op politiek gebied de touwtjes in handen.

Er is veel armoede door een ondemocratische politiek die de machtige elites bevooroordeelt. De staatkundige inrichting is een meerpartijenstelsel. Deze partijen onderscheiden zich niet zo zeer op basis van ideologie of hun programma, maar zijn gevormd rond invloedrijke persoonlijkheden, voornamelijk voor het uitoefenen van macht. Hieruit vloeit een economisch beleid en wetgeving voort die systematisch de politiek machtige elites bevooroordeelt. Deze ondemocratische wijze van politiek bedrijven houdt de vicieuze cirkel van ongelijkheid, armoede en onderontwikkeling in stand. Deze historisch diepgewortelde problemen worden het meest effectief aangepakt met een meer op democratische wijze gevoerd politiek leiderschap voor economisch beleid en uitvoering.

Bron: IBON Foundation 
het NFS artikel is een samenvatting van Fixing-the-PH-economy