Foto credit KMU- Een Mei Vakbeweging

Beroep op de internationale gemeenschap om de moord  op vakbondsorganisator Alex Dolorosa te veroordelen en rechtvaardigheid voor alle slachtoffers van buitengerechtelijke moorden te eisen

Persbericht NFS
Amsterdam, 1 mei 2023

De dag van de arbeid, 1 mei, zoals in andere landen, wordt in de Filipijnen met demonstraties in het hele land gevierd. Het is een goed moment om stil te staan bij de situatie van de Filipijnse arbeiders.

Terwijl in januari de Internationale Arbeidsorganisatie met een Driepartijenmissie op Hoog Niveau (ILO-HLTM) de arbeidssituatie heeft onderzocht, gaat de straffeloosheid onverminderd door. Op 25 april jl. is de vakbondsorganisator Alex Dolorosa (38) onder president Marcos Jr. in Negros vermoord. Tijdens het bewind van Duterte zijn er 68 mensen die opkwamen voor arbeidsrechten  omgebracht. Dolorosa organiseerde werkenden in een callcenter en was daar met succes opgekomen voor hun rechten. De volgende dag zijn de organisatie BIEN BPO (Business Process Outsourcing) Industry Employees Network, waar hij voor werkte en EILER (Oecumenisch Instituut voor Arbeidseducatie en Onderzoek) “geredtagged”, gebrandmerkt, beschuldigd van relaties met communisten en daarmee vogelvrij verklaard!

De armoede onder het Filipijnse volk kan niet worden ontkend. Terwijl miljoenen arbeiders weer aan het werk gaan na de pandemie, ervaren zij ook de economische crisis. Terwijl de inflatie blijft toenemen, zet president Marcos Jr. onverdroten het neo-liberale en anti-arbeidersbeleid voort van zijn voorgangers. Hij heeft dit jaar 11 miljard Euro nieuwe schulden afgesloten om meer buitenlandse investeringen aan te trekken, terwijl vorig jaar die schuld al tot 234 miljard euro was opgelopen. Voor de werkenden betekent dit een voortzetting van de “Race to the bottom” (EILER, 2007) van zeer lage lonen, flexibel werk en afbraak van arbeidsrechten om de wensen van diezelfde investeerders slaafs te volgen. Ondanks de hoge economische groei van meer dan 6% van 2011 tot 2019 hebben de werkenden en andere armen daar weinig van gemerkt en is de ongelijkheid alleen maar toegenomen.

Lonen

Te midden van de crisis en stijgende prijzen van noodzakelijke levensmiddelen en diensten, is het loon zo weinig waard geworden dat een gezin 2 minimumlonen in Metro Manila nodig heeft om van te kunnen leven, het bestaansminimum. In de provincies is dit "minimumloon" nog lager. De grafiek laat zien dat het loon voordat dictator Marcos Sr. aan de macht kwam in 1966 in koopkracht meer waard was dan wat de werkenden nu onder zijn zoon verdienen. Na de EDSA-revolutie (1986) en in de negentiger jaren is dat reële loon verhoogd. De laatste 20 jaar is dat loon nauwelijks in koopkracht toegenomen. Deze situatie van werkende armen is alleen maar verergerd door de verslechterende arbeidsomstandigheden.

Werkgelegenheid

Volgens Marcos Jr. herstelt de economie zich na de pandemie en groeit weer. De ontwikkeling van de werkgelegenheid ontkent dit echter. T.o.v. 2022 zijn er dit jaar minder mensen aan het werk en een zelfde aantal mensen zijn gestopt met het zoeken naar werk. Het wijst op een verdere verslechtering van het werk en tekent de werksituatie, waar mensen geen perspectief meer zien om zo hun bestaan te  verdienen. Dit wordt bevestigd door het Onderzoeksinstituut IBON, die schat dat het informele werk, werk voor jezelf of zonder een formele werkgever – werknemer relatie, is gegroeid tot 73% van alle werkenden! En zonder werkgever-werknemer relatie zijn de arbeidsrechten verder uitgehold.

Rechten

Dat het informele werk zo’n hoge vlucht heeft genomen, is alleen maar een ander aspect van de afbraak van de arbeidsrechten in de Filipijnen. Velen zetten zich in voor die rechten en organiseren zich, maar worden vaak hardhandig tot zwijgen gebracht met ontslag of zelfs vermoord, zoals de moord op Alex Dolorosa pijnlijk weer benadrukt. De afgelopen 6 jaar heeft het Internationaal Verbond van Vakverenigingen (ITUC) dit in haar Global Rights Index aan de kaak gesteld, waarin de Filipijnen tot de 10 belabberdste landen behoord, waar geen garantie is op arbeidsrechten. Door de gezamenlijke oproep van de vakbondscentrales in de Filipijnen heeft van 23 tot 26 januari een Driepartijenmissie op Hoog Niveau door de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO-HLTM) in de Filipijnen plaatsgevonden. Deze missie bevestigt de rechteloosheid in het werk en geeft aanbevelingen aan de Filipijnse overheid dit aan te pakken. De opvolging van deze aanbevelingen zullen worden opgenomen in de jaarlijkse International Labor Conference van de ILO van 5 tot 16 juni a.s.. Daarvoor, op 1 juni, op initiatief van de Nederlands-Filipijnse Solidariteitsbeweging, organiseert de Internationale Coalitie voor mensenrechten in de Filipijnen (ICHRP) in samenwerking met IBON International een Webinar. Daarin zullen de prominente vakbondsleiders in de Filipijnen Elmer "Bong" Labog van de Kilusang Mayo Uno (KMU- Een Mei Vakbeweging) en advocaat Sonny Matula van de Federatie van Vrije Arbeiders (FFW) solidariteit van de aanwezige vakbondsleiders vragen en oproepen voor steun om de aanbevelingen van ILO-HLTM in praktijk te brengen.

Het gaat tenslotte om de erkenning van menselijke waardigheid als werkende: ‘We werken om te leven. Werk geeft ook vaardigheid en erkenning. Die waardigheid uit werk zou erkend moeten worden, zo ook de arbeidsrechten en het recht om daarvoor op te komen; de erkenning van het recht op productief werk,  op een leefbaar loon en het recht om zich te organiseren en een vakbond op te bouwen. Zodat wij zo een bijdrage  leveren aan de opbouw van een rechtvaardige samenleving en zorg voor het milieu.’ (Uit: EILER, “Dignity of Work” 2019).

Deze oproep aan ons voor solidariteit met de Filipijnse arbeiders en hun organisaties is dringend: “In de Filipijnen doen bonden een beroep op het ministerie van werk, de commissie voor mensenrechten en alle betrokken bewindslieden om de gewelddadige moord op Alex Dolorosa te onderzoeken. Daarbij doen zij ook een beroep op de internationale gemeenschap deze moord te veroordelen, rechtvaardigheid voor Alex te eisen en alle slachtoffers van buitengerechtelijke moorden.”